In de jaren 80 / 90 toen verbindingen via computers en het internet betrouwbaar en snel genoeg werd bevonden werden banken en later ook cliënten met elkaar electronics verbonden.

In de hedendaagse wereld van onmiddellijke digitale transacties lijkt de tijd waarin bankboekjes en waardepapieren de norm waren, ver verwijderd. Terugkijkend naar die periode kunnen we de evolutie van het bankwezen erkennen en waarderen, waarbij technologische vooruitgang de manier waarop banken en hun klanten hun financiën beheren, voorgoed heeft veranderd.

Voor de digitalisering was het bankboekje een essentieel hulpmiddel voor zowel banken als hun klanten. Klanten kregen bij het openen van een bankrekening een bankboekje, dat diende als een geschreven overzicht van hun financiële transacties. Het boekje bevatte informatie over stortingen, opnames en rentebetalingen. Het was het verantwoordelijkheidsgebied van de klant om het bankboekje bij te werken na elke transactie, door deze persoonlijk naar de bank te brengen om de juiste afboekingen en bijschrijvingen te laten registreren.

Naast bankboekjes werden er ook waardepapieren gebruikt om de financiële positie van een klant te registreren. Om grote bedragen te bewaren, stopten klanten hun geld vaak in een kluis bij de bank. Als bewijs van eigendom ontving de klant waardepapieren, ook wel bankierspapieren genoemd. Deze documenten bevatten informatie over het gestorte bedrag, de rentevoet en de naam van de klant. Het was van cruciaal belang dat de klant deze waardepapieren veilig bewaarde als bewijs van bezit.

Banken hadden de taak om de financiële transacties van klanten bij te houden en te controleren. Dit omvatte het handmatig bijwerken van de bankboekjes van klanten en het bewaren van de waardepapieren die aan hen waren uitgegeven. Bankmedewerkers speelden een sleutelrol bij het invoeren van de juiste informatie in de bankadministratie, zodat klanten een nauwkeurig overzicht hadden van hun banksaldo. Een fout in de boekhouding kon tot ernstige gevolgen leiden, zoals verlies van vertrouwen in de bank.

Met de opkomst van nieuwe technologieën, zoals computers en internet, begonnen banken geleidelijk over te stappen op digitale systemen. Aanvankelijk werden elektronische rekeningen geïntroduceerd, waarbij klanten hun bankboekjes nog steeds moesten bijwerken, maar de banken ook elektronische registers konden raadplegen. Later, met de introductie van online bankieren en digitale betalingssystemen, werd de behoefte aan handmatige boekhouding volledig geëlimineerd. Klanten konden nu real-time transacties uitvoeren en hun banksaldo's onmiddellijk controleren via online platforms of mobiele apps.

De overgang van bankboekjes en waardepapieren naar digitale systemen heeft het bankwezen revolutionair veranderd. Wat ooit afhankelijk was van papierwerk en handmatige invoer, is nu geautomatiseerd en instant geworden. Hoewel we wellicht een vleugje nostalgie koesteren naar die oude methoden, moeten we erkennen dat digitalisering heeft bijgedragen aan efficiëntie, gemak en verbeterde beveiliging in het moderne bankwezen.

Voor dat de banken gedigitaliseerd werden stuurden banken collega banken papieren overschrijvingen en bank afschriften. Banken deden dat ook via de telefoon, ticker tapes, telex berichten en later faxen. De verzender was

De tekst gaat verder onder de advertentie.

verantwoordelijk voor het accuraat bijhouden van de overschrijving evenals de ontvanger, zodat de saldo`s bij beide banken gelijk was.

Het overgangsproces van papieren administratie naar digitaal saldo. In een wereld waarin technologie een steeds grotere rol speelt, is de digitalisering van de bankensector een onvermijdelijke ontwikkeling geworden. Een van de meest ingrijpende veranderingen in deze sector is de overstap van banken van papieren administratie naar een digitaal banksaldo. Dit artikel richt zich op het proces van deze overgang, inclusief de vaststelling van het digitale beginsaldo en wat er gebeurt met het contante geld in handen van de bank na de overgang.

Het digitaliseren van de banksaldo's was een complexe operatie die zorgvuldige planning en implementatie vereiste. Het begon allemaal met het vaststellen van het digitale beginsaldo van elke individuele bank. Dit betekende dat banken hun papieren administratie moesten omzetten naar een digitaal formaat. Dit omvatte onder andere het registreren van de rekeningsaldi van klanten, leningen, eigendommen en andere activa en passiva.

Het vaststellen van het digitale beginsaldo was een cruciale stap in het overgangsproces. Banken moesten nauwkeurig hun papieren administratie doorlopen om ervoor te zorgen dat elke transactie correct werd geregistreerd en overgedragen naar het digitale systeem. Dit proces omvatte het controleren van rekeningsaldi, het valideren van leningen en het verifiëren van eigendommen en activa.

Een van de belangrijkste uitdagingen bij de overgang van de papieren administratie naar een digitaal saldo was wat er gebeurde met het contante geld in handen van de bank. Op het moment dat het contante geld werd overgebracht naar het digitale saldo van de bank, verdubbelde het totale bezit van de bank in feite. Dit kwam doordat het contante geld zowel fysiek als digitaal werd vertegenwoordigd.

Om deze uitdaging het hoofd te bieden, hebben banken verschillende methoden toegepast. Ten eerste hebben ze zorgvuldige procedures geïmplementeerd om de integriteit van het contante geld te waarborgen tijdens het overgangsproces. Dit omvatte het tellen, valideren en volgen van het contante geld. Ten tweede hebben banken het digitale beginsaldo zorgvuldig geverifieerd en getest om ervoor te zorgen dat het overeenkwam met het totale bezit van de bank.

Daarnaast biedt het digitale banksaldo een betere beveiliging en controle over financiële transacties. Met geavanceerde beveiligingsmaatregelen en gelaagde toegangscontroles kunnen banken fraude verminderen en de veiligheid van klantgegevens waarborgen.

Hebben banken zorgvuldig gewerkt met het vaststellen van een accuraat digitale beginsaldo en het waarborgen van de integriteit van het contante geld tijdens de overgang?

De controle op de juistheid van de digitale saldo's bij banken wordt meestal uitgevoerd door centrale banken of toezichthoudende instanties. In veel landen is er een regelgevend orgaan, zoals de centrale bank of een financiële toezichthouder, die verantwoordelijk is voor het toezicht op de banksector. Deze toezichthoudende instanties hebben verschillende mechanismen en systemen geïmplementeerd om ervoor te zorgen dat de digitale saldo's bij banken juist worden bijgehouden. Dit omvat het regelmatig auditen van de banken en hun interne systemen om ervoor te zorgen dat alle transacties correct worden verwerkt en dat de saldo's overeenkomen.

Daarnaast worden er ook meerdere vormen van elektronische betalingsverkeerssystemen gebruikt, zoals het Swift-netwerk, die ervoor zorgen dat betalingen tussen banken veilig en correct worden uitgevoerd. Deze systemen controleren automatisch of de versturende bank voldoende saldo heeft voordat een betaling wordt verwerkt. Kortom, het is de verantwoordelijkheid van zowel de centrale banken of toezichthoudende instanties als de elektronische betalingsverkeerstechnologieën om ervoor te zorgen dat de digitale saldo's bij banken juist worden bijgehouden en dat alle transacties correct worden verwerkt.

Nu een land zoals Rusland is uitgesloten van het Swift-netwerk is er dus geen controle meer behalve van dat land zelf. In een land met een autoritaire regering valt het toezicht en beheer dus onder die regering en kan het saldo van een bank dus worden aangepast, is er geen ander systeem of land dat kan zien of weten dat dit is gebeurd. Een als Rusland of een ander land dat volledig onder controle staat van hun president of regering kan dan dit saldo met een paar nullen op hogen.

Zolang niet alle cliënten hun saldo niet in contanten gaan verzilveren in een zogenaamde bank-run is er niets aan de hand, maar ook in landen met banken waar de saldi wel juist zijn is nooit zoveel contant geld voor handen zodat in zo`n geval de deuren gesloten worden en de pinautomaten uitgezet. Dus er is geen enkele mogelijkheid om te weten of controleren hoeveel van het saldo klopt.

Personen en bedrijven kunnen elkaar gewoon digitaal blijven betalen zonder dat er een tekort ontstaat in het saldo van de bank. Ook in corrupte landen is de toezicht twijfelachtig, indien een bank het saldo met een miljard verhoogd en de controleur een digitaal miljoen over gemaakt krijgt is er dus van integere vaststelling geen sprake meer.

Zo'n regering kan het saldo van banken dus wijzigen wanneer ze het maar willen, er is immers geen toezicht of verantwoording af te leggen. Mogelijk zijn daarom landen zoals Rusland, Noord-Korea, Iran enz uit gesloten van het internationale systemen zoals Swift. Zou dat niet gebeurd zijn had bijvoorbeeld Iran voor miljarden aan goederen kunnen invoeren door alleen maar een paar nullen achter hun saldo te typen. Ook een land zoals Amerika met hun waanzinnig grote staats schuld zal nooit te weinig digitaal saldo hebben om te kunnen betalen.

Ook de steeds dreigende Shutdown in de VS moet je maar met een korreltje zout nemen, digitaal zal er nooit een tekort zijn. Geld verzinnen is dus digitaal heel goed mogelijk door een bank, regering of misschien zelfs een hacker. Wat doet een bank in Europa als er een overboeking komt van een miljard door bijvoorbeeld een of ander land in donker Afrika of zuid Amerika waar net een staatsgreep was, gaan ze dan eerst even vragen hoe ze op eens aan zoveel geld komen? En als dat land dan beweerd dat de plaatselijke cocaïne boer dat in contanten heeft gestort? Sturen ze dan een vliegtuig om dat dan maar in contanten op te halen?

Nee, de overschrijving wordt gewoon verwerkt anders zou het hele digitale systeem instorten met alle gevolgen van dien. Te bewijzen is het niet maar dat alle banken netjes al hun bezittingen, tegoeden en schulden niet correct en integer in het beginsaldo verdisconteerden is zeer aannemelijk.

In principe moet een bank hun bank saldo in waarde bezitten zoals tegoeden en waardes zoals contant geld. Evenals er digitaal geld aan gemaakt kan worden kan er ook digitaal geld "verdampen", tijdens de daling van aandelen koersen "verdampen" er soms Miljarden. Digitaal "geld" is een getal op een beeldscherm, niets meer niet minder. Een getal op een beeldscherm kun je veranderen en zolang er anderen het kunnen zien of er iets aan kan doen zal het worden geaccepteerd en zal er nooit een tekort zijn.

Jaren geleden was het voor banken nog gebruikelijk om als tegenwaarde voor hun valuta en schuldpapieren goud op voorraad te houden maar ook dat is door het digitale geld afgeschaft.

De Afbouw en Terugkeer van het Goud in Fort Knox: Een Historische Overgang voor Centrale Banken. Vroeger was het opslaan van goud in kluizen een vanzelfsprekendheid voor centrale banken over de hele wereld. Fort Knox, een van de meest iconische locaties ter wereld, diende als de schatkamer voor het Amerikaanse goud. Maar de afbouw van het goud in Fort Knox heeft in de afgelopen decennia geleid tot een belangrijke verschuiving in het financiële systeem. Een van de belangrijkste redenen waarom banken hun goud begonnen weg te halen uit Fort Knox was de transformatie van het internationale monetaire systeem. In het verleden was de waarde van valuta gekoppeld aan de hoeveelheid goud die een land in zijn reserves had. Dit systeem, bekend als het goudstandaard, zorgde voor stabiliteit in de valutawaarde, maar beperkte tegelijkertijd de flexibiliteit van centrale banken in het beïnvloeden van de economie. Na de Tweede Wereldoorlog werd de waarde van de meeste valuta ter wereld vastgelegd ten opzichte van de Amerikaanse dollar, die op zijn beurt weer gekoppeld was aan de goudvoorraad in Fort Knox. Dit creëerde een wereldwijd vertrouwen in de Amerikaanse economie en de rol van de dollar als wereldreservemunt. Echter, in de jaren zeventig raakte het goudstandaard-systeem in verval door verschillende economische en politieke redenen. Het toenemende vertrouwen in fiatvaluta's, die waarde hebben op basis van het vertrouwen dat mensen erin hebben, maakte de fysieke aanwezigheid van goud in bankkluizen minder noodzakelijk. Vandaag de dag is het niet langer noodzakelijk voor centrale banken om goud als tegenwaarde te bewaren. Dit wordt mede veroorzaakt door de ontwikkeling van geavanceerde financiële instrumenten en innovaties in het monetaire beleid. Centrale banken hebben nu controle over de geldhoeveelheid, en kunnen deze verhogen of verlagen om economische groei te stimuleren of inflatie te beteugelen. De meeste landen hebben hun goudreserves nog steeds, maar in plaats van het te gebruiken als basis van hun valuta, dienen deze reserves nu voornamelijk ter ondersteuning van financiële stabiliteit en het vertrouwen in het bankwezen. Goud fungeert nu eerder als een strategische activa in crisistijden. Hoewel de afbouw van het goud in Fort Knox symbolisch is voor de veranderende rol van goud in de huidige economieën, blijft het fort een belangrijk symbool voor de Amerikaanse economie en zijn geschiedenis. Het wordt zorgvuldig bewaakt als een herinnering aan een tijdperk waarin goud de basis was van het financiële systeem. Kortom, de afbouw en terugkeer van het goud in Fort Knox symboliseert de verschuiving in het mondiale monetaire systeem van het goudstandaard-systeem naar een systeem dat gebaseerd is op vertrouwen in fiatvaluta. Terwijl centrale banken hun goudreserves behouden, dienen ze nu voornamelijk als strategisch bezit en niet langer als rechtstreekse tegenwaarde voor valuta. Het markeert een nieuw tijdperk waarin de economieën zich aanpassen aan veranderende financiële omstandigheden en streven naar meer flexibiliteit en controle over hun economieën.